Weet je nog? Lang geleden, toen je nog foto’s maakte met een fototoestel met een kodakrolletje? Drie weken na je vakantie ontwikkelde je het rolletje en kreeg je hele mooie, scherpe en wazige foto’s terug, wat zondermeer zijn charme had. Tegenwoordig maak je foto’s met je mobiel en deel je deze een seconde later op Facebook, Instagram en Snapchat. Twee seconde daarna heb je spijt of likes. De wereld is veranderd. Voornamelijk door de snel veranderende en uitbreidende mogelijkheden die nieuwe technologie ons bieden. In ditzelfde licht kijk ik graag naar de vraag: ‘Wat is eHealth nu echt?’ Plat gezegd is eHealth niks meer en niets minder dan met je tijd mee gaan.
Vroeger ging je met vraagtekens en een volledig gebrek aan informatie naar de huisarts, die constateerde dat iets niet helemaal pluis was. Je maakte een afspraak in het ziekenhuis waar je (met geluk) twee weken later terecht kon. Er werd een fotootje gemaakt en labonderzoek gedaan. Drie weken daarna had je eindelijk de afspraak voor de uitslag. Als het meezat was je er met een slechte uitslag nog tijdig bij. Tegenwoordig kan dat en gaat dat anders. Door allerlei lotgenotenfora en Wikipedia ben je al redelijk op de hoogte van conditie. Je meet zelf of met hulp van de huisarts direct de belangrijke waarden; als er iets mis lijkt te zijn wordt dit ter plekke duidelijk en afgezet tegen eerdere metingen. Een eventueel patroon wordt meteen zichtbaar. Afspraken worden digitaal ingepland. Thuis kunt je jouw uitslagen nog even nalezen via een app en er een vraag over stellen als iets je niet helemaal duidelijk is. De mogelijkheden zijn eindeloos en er zijn allang plekken waar dit ook echt zo werkt.
De technologie is er, de keurmerken zijn er, het wordt op sommige plekken zelfs al gedaan. Cliënten zijn er allang aan gewend dat ze geen filmrolletje meer hoeven te laten ontwikkelen; ze laten hooguit bij de Hema een mooi boekje met foto’s maken voor opa en oma. Maar in de praktijk blijkt eHealth niet echt op gang te komen, ondanks dat er elke week een nieuwe keurmerk wordt gelanceerd en ondanks dat eHealth toepassingen als paddenstoelen uit de grond gestampt worden. Wat kan er nog misgaan? Blijkbaar van alles… Wat dit probleem oplost is simpel; het enige relevante keurmerk moet zo snel mogelijk worden geïntroduceerd.
Ik pleit absoluut niet voor nog een eHealth keurmerk dat gelijk staat aan een oordeel van zorgprofessional over de kwaliteit van de applicatie die is bedoeld voor cliënten. Daar hebben we er nu wel genoeg van. Ik pleit juist voor een keurmerk dat gelijk staat aan het oordeel van een cliënt over instellingen waar gewerkt wordt met eHealth. Dit nieuwe keurmerk wordt verstrekt aan instellingen en met name de hulpverleners die zijn mee gegaan met hun tijd en de nieuwe mogelijkheden zien en omarmen. Ik durf zelfs de veronderstelling aan dat instellingen zonder dit keurmerk langzaamaan van het toneel zullen verdwijnen.
Door dit keurmerk weet je als cliënt meteen of je met de kodak der instellingen in zee gaat, of dat je zaken doet met een instelling die zich heeft ontworstel aan het oude systeem en begrijpt dat het niet gaat om de perfecte app maar om de houding die je inneemt ten opzichte van eHealth. Een instelling die snapt dat als je nog kodakrolletjes wil blijven gebruiken dat je goed recht is, maar dat je dan in de huidige tijd niet meer echt mee doet. Een instelling die begrijpt dat er niet één eHealth oplossing is die voor iedere cliënt werkt, maar die open staat voor de inzet van allerlei verschillende toepassingen die passen bij de cliënt die zich meldt. En wie kan dat beter beoordelen dan de cliënt zelf? Met dit keurmerk kunnen de cliënten van deze tijd gericht kiezen voor de zorg van deze tijd.